جهان پسا کرونا دیکتاتوری – ناسیونالیزم افراطی و اقتصاد دولتی

در حال حاضر، بشریت با بحرانی جهانی مواجه است که شاید بزرگترین بحران چندین نسل باشد. یقیناً شکل دهنده جهان در سالهای آینده باشد. این تغییر اقتصاد، سیاست و فرهنگ جهان را تغییر می دهد. تصمیماتی که در میان مدت گرفته می شود در چنین حالات فقط در چند ساعت گرفته می شود. حتی استفاده از تکنولوژی های خطرناک و هنوز آزمایشی و امتحان نشده است. امکان زیادی دارد که جامعه مورد کنترلهای شدید و نظارت قرار گیرد. یکی از مشکلاتی که ما هنگام نظارت شدن با آن مواجه هستیم، این است که نخواهیم دانست از چه طریقی این نظارت صورت می گیرد.

البته می توان با نظارت متریکی موضوع موقت مربوط به حالت اضطرار دانست و احتمال دارد با ختم این حالت ، استفاده از آن نیز خاتمه پیدا کند، اما میل به تداومات موقت همیشه زیاد می باشد به ویژه در کشورهای استبدادی هنگامی که سرایت ویروس کرونا به صفر برسد، بعضی کشورهای دیکتاتوری مانند چین، روسیه و ایران مشتاق تداوم این نوع کنترلها و نظارتها می باشند. انتخاب مهم دیگر که با آن مواجه هستیم میان انزوای ناسیونالیستی افراطی و حتی فاشیزم و در برابر آن همبستگی جهانی هستیم.

بحران اقتصادی خاموش توش و توان خود را جمع می کند که با فروکش کردن ویروس می ترکد، به احتمال زیاد پر صدا و هولناک خواهد بود. این را برای هراس افکنی و نا امید کردن نمی گوئیم. بر آمدن از آن چیزی است که آمار و ارزیابی های عموم اقتصاددانان نشان می دهد. تشبیه به رکود سال 1929 به رکود 2008 پیش گرفته است.

میزان رشد در سراسر جهان خیلی کاهش می یابد. در ماههای آینده حدود 200 میلیون نفر شغل خود را از دست می دهند. شرکتها و کنسرن ها از نظر مالی به ورشکستگی می رسند و حتی اگر مانند آلمان یا آمریکا دولتها به شرکت کمک نمایند اقتصاد آزاد تبدیل به اقتصاد دولتی می گردد و پس از مدتی خود دولتها کسری بودجه پیدا نمی نمایند.

در آینده نئوفاشیزم هایی را تجربه می نمائیم. همکاری جهانی که هم اکنون بسیار تضعیف شده در جبهه اقتصادی بسیار حیاتی می باشد. اگر هر دولت و حکومتی درون گرا گردد نتیجه آن هرج و مرج و بحرانهای عمیقتری خواهد بود. متأسفانه در حال حاضر کشورها هیچ کدام همکاری وسیعی ندارند.

جامعه جهانی و نظم جهانی درگیر فلج جمعی شده است. اگر جای خالی ایالت متحده توسط سایر قدرتهای دموکراتیک پر نشود، نه تنها متوقف کردن اپیدمی فعلی خیلی مشکل خواهد بود بلکه روابط بین الملل خدشه ای جبران ناپذیر می خورد.

فقط از طریق همبستگی جهانی، همزیستی و همکاری جهانی می شود تا حدودی ضربات این ویروس را خنثی نمود.

 

دکتر فریبرز صارمی

مدیر سیاسی گروه وحدت ملی و پژوهشگرروابط بین الملل

آلمان – هامبورگ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *