بخش استراتژیک گروه
وحدت ملّی ایرانیان اروپا-مرکزیت هامبورگ
تصمیم رونالد ترامپ برای خروج دوهزار نظامی آمریکائی از خاک سوریه، بسیاری از ناظران را حیرت انگیز کرده است. نظر به اینکه این تصمیم در اوج فشارهای ترکیه بر آمریکا برای توقف حمایت از نیروهای کرد یگانهای مدافع خلق و نیز در سایه احتمال حمله نظامی ترکیه به مناطق کردنشین شرق فرات صورت گرفته است، بسیاری دلیل اصلی اتخاذ چنین استراتژی از طرف دولت آمریکا را، توافقهای محرمانه آمریکا و ترکیه می دانند. در ماه مارس 2018 ارتش ترکیه عملیات نظامی جدیدی را در اقلیم کردستان و منطقه بنجار بر ضد نیروهای حزب کارگران کردستان انجام داد. رویکرد تهاجمی ترکیه اگر چه موقعیت بشار اسد را چندان به چالش نمی گرفت اما نشان دهنده عزم بالای ترکیه برای حذف کامل نیروهای کرد از امتداد نوار مرزی مشترک با سوریه بود. در این میان رقابت ترکیه با ایران و روسیه به تدریج جای خود را به همگرائی تاکتیکی داد. اگر چه روابط ترکیه و آمریکا در چند سال اخیر دچار بحران عمیق شده است اما اردوغان و ترامپ هیچگاه تصمیماتی که پیامد مستقیم آن گسست کامل استراتژیک در روابط آمریکا-ترکیه باشد، اتخاذ نکرده اند. تصمیم ترکیه برای به تعویق انداختن عملیات نظامی در شرق فرات آن است که در چند ماه آینده نیروهای آمریکایی آن منطقه را ترک نمایند و سپس ترکیه با چراغ سبز روسیه به بهانه مقابله با داعش به عملیات نظامی در شرق فرات مبادرت ورزد. در تحلیل نهایی به نظر میرسد بازیگر اصلی جنگ سوریه، روسیه می باشد و جایگاه خود را تثبیت می نماید و روسیه و ترکیه از خلاء امنیتی ناشی از خروج نظامیان آمریکا سود خواهند برد. بی گمان بیشترین ابهام ها در باره تبعات احتمالی تصمیم ترامپ، به آینده حضور نظامی ایران در سوریه مربوط می شود. آینده ای که در سایه بحرانهای داخلی و خارجی که جمهوری اسلامی ایران دست به گریبان است زیاد روشن نمی باشد، اما استراتژهای سیاسی نظامی بر این باورند که با خروج آمریکا از سوریه و افغانستان، قدرتهای منطقه ای مانند ایران و ترکیه سربلند خواهند گردید و دنیا به سوی چند قطبی شدن خواهد رفت.
بخش استراتژیک گروه وحدت ملّی ایرانیان – اروپا
مرکزیت هامبورک – دکتر فریبرز صارمی