دکتر فریبرز صارمی
ملت ایران از جمله خود نظام حاکم کنونی می‌دانند که جمهوری اسلامی در یک بحران ساختاری، اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است. این که رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانیهای رسمی خود وضع را خوب یا نسبتاً خوب تشریح می‌کند و چهره‌ای خونسرد از خود نشان می‌دهد و ابراز امیدواری می‌کند نسبت به آینده، در اصل ماجرا، یعنی بر بحران همه جانبه‌ای که ایران را فراگرفته بی تأثیر می‌باشد. در اینکه بحران عظیم مملکت را فراگرفته شکی نیست، مسئله اینست که این بحران به کجا ختم می‌شود و آیا جمهوری اسلامی آخرین فرصتها را هم از دست خواهد داد و ایران ناگزیر بسوی فروپاشی اجتماعی خواهد رسید؟ پایان این فرصت‌سوزی آن نخواهد بود و یا آن نخواهد شد که در سال 1357 با سقوط نظام شاهنشاهی و محمدرضا شاه فقید شد. در انقلاب 1357 چه عده‌ای دوست داشته باشند و عده‌ای دوست نداشته باشند روحانیتی که آقای خمینی یا آنها را هدایت می‌کرد یا منزوی کرده و به حاشیه تحولات رانده بود، توانستند از جنگ داخلی در ایران جلوگیری کنند. چپ، جبهه ملی، نهضت آزادی و مجاهدین خلق، آقای خمینی را بعنوان رهبریت انقلاب پذیرفتند. این بار عکس می‌باشد، یعنی جنگ داخلی و فروپاشی و متلاشی شدن ایران بنام روحانیت حاکم ثبت خواهد شد. بسیاری از گرایشهای سیاسی از طرفداران پادشاهی پارلمانی تا جمهوریخواهان تلاش می‌نمایند شاهزاده رضا پهلوی رهبری جنبش مبارزه را در دست گیرد. اینجانب باستحضار سروران گرامی می‌رسانم که در 25 سال نخست مبارزاتم برای آزادی ایران، طرفدار پادشاهی پارلمانی بودم و بارها با شاهزاده رضا پهلوی ملاقات داشتم. فراموش نمی‌نمایم که در سال 1990 بدعوت دبیرخانه ایشان از مسئولین سازمانهای طرفدار پادشاهی در آلمان در ژنو با ایشان ملاقات داشتیم و در پاسخ اینجانب از ایشان، که در آن زمان خیلی جوان بودم، که نیاز به رهبری عملی مبارزه و تشکیلات فراگیر ملی داریم، ایشان گفتند: “من رهبر عملی و مدیر تشکیلاتی نمی‌شوم و شما خود برای دادن تشکیلات و رهبری مبارزه اقدام کنید”. تقریباً از آن زمان سی سال گذشته و متاسفانه تعدادی هنوز در انتظار تشکل از طرف ایشان هستند. حتی پس از خیزشهای مردمی در دی ماه 1396 ایشان فرصت فراهم آوردن تشکیلات درون و برون مرزی داشت اما فعالیتش از مصاحبه و وعده و وعید فراتر نرفته است. پس از چهل سال ایشان هنوز چند مشاور سیاسی، تشکیلاتی، اطلاعاتی و نظامی که بدون وابستگی خارجی باشد، ندارد. نظر بر آن دارم که تحریمهای کمرشکن آمریکا علیه جمهوری اسلامی و فقدان رهبری و هدایت کننده مبارزه، ایران به مرحله فروپاشی کامل و حتی تجزیه خواهد رسید. نیروئی که با پشتیبانی آمریکا، عربستان سعودی و اسرائیل این خلاء را در نبود رهبری ملی پر خواهد نمود، سازمان مجاهدین خلق می‌باشد که سروران کارنامه این سازمان را بمراتب از من بهتر می‌دانند. امیدوارم رهبری ملی بزودی بوجود آید تا بتواند مبارزات نافرمانی مدنی داخل کشور را هماهنگ و گسترش دهد و در زمان فروپاشی جمهوری اسلامی تبدیل به آلترناتیو گردد.
در تاریخ 17 نوامبر 2018 در اولین سالگرد گروه وحدت ملی ایرانیان، دکتر حسین لاجوردی رئیس انجمن پژوهشگران ایران، در هامبورگ در رابطه با “برای نجات ایران چه باید کرد” سخنرانی خواهد نمود که بموقع برای مدعوین و دوستان گرامی دعوتنامه ارسال خواهد گردید.
گروه وحدت ملّی ایرانیان-اروپا
دکتر فریبرز صارمی-هامبورگ