هجدهمین نشست سالانه سازمان همکاریهای شانگهای بلوک امنیت منطقه‌ای که چین و روسیه دو راس اصلی آن را تشکیل می‌دهند، تشکیل گردید. رهبران 8 عضو این سازمان و به اضافه 4 عضو ناظر و 11 کشوری که بعنوان مهمان دعوت شده بودند، هفته گذشته خود را به چین رساندند. در روزهائی که تنشهای تجاری جهانی هم رقبا و هم شرکای ایالات متحده با دونالد ترامپ رئیس جمهور این کشور بالا گرفته و هم مسئله عقب‌نشینی واشنگتن از توافق هسته‌ای با تهران و احتمال درگیری نظامی آمریکا و اسرائیل با ایران همه را به خود مشغول کرده است، رئیس جمهور ایران در حاشیه اولین روز نشست اجلاس سران کشورهای سازمان همکاری شانگهای با پوتین رهبر روسیه دیدار و گفتگو کرد. روحانی در این ملاقات گفت روابط دو کشور در تمام ابعاد در حال توسعه است و دو کشور در حوزه سوآپ انرژی، دریای خزر، امور دفاعی و بخش ترانزیت، ظرفیت‌های فراوانی برای توسعه همکاری دارند و تهران از سرمایه‌گذاری شرکتها و بخش خصوصی روسیه استقبال می‌کند. روحانی عنوان نمود که از توسعه روابط اقتصادی با منطقه و روسیه در مسیر تجارت آزاد استقبال می‌کند. پوتین گفت تلاش می‌کنیم با سایر طرف‌ها برای حفظ برجام و بهره‌مندی ایران از منافع آن ادامه دهیم. پوتین بر همفکری و همکاری روسیه با ایران برای تحکیم ثبات در منطقه خاورمیانه تاکید کرد و گفت این همکاری شامل بحران سوریه خواهد شد.
همزمان در کانادا اجلاس 7 کشور صنعتی بود. هر اندازه که در اجلاس 7 کشور صنعتی جدال و صف‌بندیها نمایان‌تر شد در اجلاس شانگهای همسویی و همکاری‌ها نمایان‌تر شد. اجلاسی که در مجموع خود 43 درصد جمعیت جهان را در بر می‌گیرد. چین، هندوستان، روسیه، آفریقای جنوبی، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، افغانستان، بلاروس و قرار است ایران در این اجلاس به عضویت آن درآید.
پیمان شانگهای یک پیمان اقتصادی اما بطور بالقوه یک پیمان نظامی هم می‌توان محسوب شود که عملاً در برابر ناتو تشکیل گردیده، بنظر می‌رسد که با عضویت ایران در سازمان همکاریهای شانگهای و برخورداری کامل از پشتیبانی چین و روسیه، حمله آمریکا یا اسرائیل به ایران می‌تواند با عکس‌العمل شدید کشورهای حامی ایران مانند چین و روسیه روبرو گردد.
در اینجا گروه وحدت ملّی اروپا و اینجانب که از سن سیزده سالگی پا به عرصه مبارزاتی گذاشته‌ام و در ضمن مدیر سیاسی این تشکیلات نوین می‌باشم و به دقت تحولات سیاسی چهل سال گذشته ایران و منطقه را دنبال نموده‌ام، معتقدم ایران آینده لازم است با کلیه کشورهای جهان و بلوکهای بین‌المللی برپایه احترام و منافع متقابل همکاری داشته باشد و سیاست موازنه مثبت را دنبال کند، از صلح جهانی و منطقه‌ای حمایت کند و تلاش نماید فعالانه در پروژه عظیم چین با نام “جاده ابریشم” که پروژه‌ای اقتصادی و ژئوپولیتیکی دهه‌های آینده می‌باشد، جایگاهی داشته باشد زیرا که چه بخواهیم و چه نخواهیم، چین می‌رود که قدرت جهانی قرن 21 گردد و نظم جهانی نوینی ایجاد کند.