در چند حادثه اقتصادی ماهها و هفته‌های اخیر از جمله مقاومت صادرکنندگان در برابر فروش ارز صادراتی به دولت، اعتصاب بازاریان و کسبه جزء، اعلام اینکه پتروشیمی‌ها ارز حاصل از صادرات را پنهانی در بازار آزاد فروخته‌اند و بالاخره فروش کالاهای وارداتی که با ارز دولتی وارد کشور شده بودند به بهای بازار آزاد، حوادثی هستند که صرف‌نظر از ابعاد اقتصادی آن دارای مفهوم عمیق اجتماعی و حکومتی نیز هستند.
اصولاً بازار تهران و شهرهای دیگر از جمهوری اسلامی قطع امید کرده‌اند. اگر بازاریان کمترین امیدی به آینده جمهوری اسلامی داشتند اینچنین با دولت و حکومت برخورد نمی‌کردند. ارزهای صادراتی را در خارج سرمایه‌گذاری نمی‌کردند و یا در بازار آزاد نمی‌فروختند، ارزی را که از دولت گرفته بودند فراری نمی‌دادند یا کالاهای وارداتی را به قیمت ارز آزاد به مردم واگذار نمی‌کردند. اعتصاب بازاریان و کوشش آنها برای کشاندن کسبه جزء به دنبال خود نیز معنائی جز این نداشت. بازاریان بزرگ هم خود جزئی از رانت‌خوارها و بهره‌مندان و پایه‌گذاران جمهوری اسلامی هستند ولی در عین حال به خاطر منافع خود و باندبازی حکومتی کوشیدند روی موجی سوار شوند که خطرهای بزرگی را برای آینده نه تنها دولت بلکه کل نظام دارد. به نظر می‌رسد کلیه آحاد ملّت ایران در برابر نظام کنونی قد علم نموده‌اند. همانطور که گروه وحدت ملّی ایرانیان اروپا در بیانیه اخیر خود عنوان نمود: در شرایط کنونی ایران نیاز به یک آلترناتیو در برابر جمهوری اسلامی، تشکیلات فراگیر ملّی، شورای رهبری یا هماهنگی برای یک قیام ملّی، بوجود آوردن نظم و پیش بسوی برگزاری یک رفراندوم ملّی دارد. گروه وحدت ملّی ایرانیان که در اروپا، آمریکا و حتی ایران هوادارانی پیدا نموده، با کلیه نیروهای ملّی و سکولار برای بوجود آوردن آلترناتیو و تشکیلات دست همکاری دراز می‌نماید. در خاتمه یادآوری می‌نمایم که در ماه سپتامبر از طرف گروه وحدت ملّی ایرانیان گردهمائی بزرگی برپا خواهد گردید که از شخصیتی برجسته و سرشناس که در یکی از سازمانهای بسیار قدیمی مبارز برای آزادی ایران در کادر رهبری می‌باشد، دعوت خواهد نمود در این گردهمائی شرکت و سخنرانی نماید.