ارتشِ مدرنِ ایرانِ معاصر توسط رضاشاه پهلوی بنیانگذاری شد و مدارس نظام و دانشکده افسری را تشکیل داد. چرا که نیروهای مسلح ایران ، به صورت یک سازمانِ مستقل ، آموزش دیده و منسجم نبود و به جز ترس از پادشاهان قاجار انگیزه ی کافی برای انجام وظیفه و خدمتِ ملی گرایانه در بین نیروهای مسلحِ آن زمان وجود نداشت. در زمان محمد رضاشاه پهلوی، با فراگیری علم روز دنیا توسط نیروهای زبده ی آموزش دیده در کشورهای مطرح نظامی همچون فرانسه و ایالات متحده آمریکا و همچنین خرید به روزترین تسلیحات و تجهیزات در سه نیروی زمینی ، هوایی و دریایی ، ارتش ایران به قدرت بلامنازع و بی بدیل منطقه ی خاورمیانه تبدیل شد. قدرتمندی این ارتش به حدی بود که کشورهای همسایه ی ایران به هراس افتاده و در عمل ، روابط دوستانه ای با پادشاهِ وقت برقرار کرده بودند. بدین ترتیب ارتش ایران نه تنها حافظ تمامیت ارضی و دفاع از مردم در برابر تهاجم نظامی بیگانگان بود بلکه در صورت فراخوان کشوری ، به کمک آن می رفت. نمونه بارز آن گسیل ارتش به درخواست سلطان قابوس برای مقابله و سرکوب شورش ظُفار در کشور عُمان بود.
اما قدرتمندی ارتشِ ایران فقط به تسلیحات ، علوم و فنون نظامی نبود، بلکه عِرقِ ملّی و اصلِ فلسفه دفاع از مامِ میهن در بین تک تک درجه داران نیروهای مسلح ، به صورتی ایجاد شده بود که عموم مردمِ کشور، ارتش را لایق و پشتیبانِ خود می دانستند. این مطلب در بین ارتشی ها حین جنگ ایران و عراق عمیقاً احساس شد. مطابق آمار ارائه شده توسط پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس ، شهدای ارتش در جنگ هشت ساله به مراتب از دیگر اُرگانهای آموزش ندیده کمتر بود. اما بودند کسانی که از این آمارها در جهت تخریب نهاد میهن پرستِ ارتش و بالا بردن توجه مردم به سپاه و بسیج سوء استفاده کردند.
چون بر خلاف سپاه پاسداران و بسیج ، ماهیت ارتش دفاع از جان و مال مردم است ، پس در این هیاهوی فساد جمهوری اسلامی و سیاست های نادرست این نظام شریک نخواهد بود و دستش را به خون هم میهنان و غیر نظامیان آلوده نخواهد کرد.
دکتر فریبرز صارمی – گروه وحدت ملی ایرانیان اروپا – هامبورگ ۳۱ جولای ۲۰۲۰
تلفن : ۰۰۴۹۱۷۱۶۰۱۲۸۶۶ وبلاگ : https://wahdatemelli.info/