اعتراضهای دی ماه در شهرهای ایران فروکش کرده اما همچنان بحث روز ملت ایران بویژه گرایشهای سیاسی درون و برون مرزی است.
اعتراضهای ماه گذشته سومین رخداد در 20 سال اخیر است که طی آن معترضان کلیت نظام سیاسی را زیر سوال می برند.
مفهوم عبور برای نخستین در سال 1378 و در میانه نخستین دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی مطرح شد.
آنزمان اعتراض دانشجویان به بسته شدن روزنامه “سلام” در تیر ماه آن سال با حمله نیروهای امنیتی و انصار حزب الله به کوی دانشگاه در امیرآباد تهران مواجه شد.
با وجود آنکه بسیاری دانشجویان معترض در ناآرامیهای تیر ماه 78 هوادار دولت خاتمی بودند، اما آن روزها حاضر نبودند دیگر به سخنان خاتمی و مشاوران ایشان گوش فرا دهند.
عبور از خاتمی برای اولین بار در جریان همین ناآرامیها زمزمه شد. عبور از روحانی که از نظر اینجانب هنوز باعث وحدت ملی و تمامیت ارضی کشور می باشد تازه است ولی برای اولین بار در مشهد در تظاهراتی مطرح شد که آغازگر اعتراضتهای موج وار در بیش از 80 شهر کشور بود.
تظاهرات مشهد که گفته میشود علم الهدی و رئیسی سازمانگر آن بودند، به عبور از نظام فرا رویید و شعارهای جوانان و فرودستان، راس هرم قدرت در ایران را نشانه گرفت.
بعد از اعتراضات دی ماه امسال عبور از اصلاح طلبان نیز در مباحث سیاسی ایرانیان جای ویژه ای را به خود اختصاص داد.
کلید این بحثها را شعار “اصلاح طلب، اصول گرا، دیگه تموم شد ماجرا” زد.
اعتراضهای دی ماه فروکش کرده است، اما پیامدهای جدی در جناح های سیاسی در حاکمیت داشت.
اصلاح طلبان نه تنها شاهد شعار عبور از خود در این اعتراضها بودند بلکه با فشار جدی بدنه و نیروهای حامی خود مواجه شدند.
اعتراضات اخیر نشان میدهد که بخش قابل ملاحظه ای از ملت ایران بویژه جوانان، این آینده سازان ایران فردا تمایلی به نوع کنشگری سیاسی اصلاح طلبان در این سالها ندارند.
بر این باورم دولت حسن روحانی هنوز زمان کوتاهی برای اصلاحات ساختاری در کشور را دارد.
اما برای بثمر رسیدن اصلاحات، رهبر انقلاب می بایستی از دولت آقای روحانی پشتیبانی نماید.
دگرگونی مسالمت آمیز همیشه مطلوبتر از شیوه های انقلابی و برانداز است که آینده و ثبات سیاسی ایران را به مخاطره می اندازد.